“Simülasyon” Sergisi

Şinasi Güneş

Avangardizmin ölümü neticesinde;

Sanat nesnesinin düşüce nesnesine dönüştüğü çalışmalarda da tekrar ve kolaycılık hakim olmuştur. Simulatif bir yaşam biçiminin yansıması ile bir tarafı hastalıklı olan birey kendisinin ve dış dünyanın labirentinde kaybolmuştur.

Bununla birlikte sanat, anlam üretimini ve üretim biçimini sorgulamaya başlamasıyla tıkanma noktasına geldi.

Bugün sanat adına oluşturulanlar;
Enstalasyon simulasyonu sonucu oluşan postmodern durum ile hermeneotik üzerine inşa edilmiştir.
Bu mevcut yapıda çalışmalarım anlamayı anlamak(Anlam yorumlanması- Hermeneutik) üzerine inşa edilmiştir.Buradaki sanatsal arayış, incelenen ile inceleme araçları ve araştırma amaçları arasında ilişki kurma anlamında derin bir "yeniden kurma'' işlemini barındırmaktadır.
Üretimlerimin simüle varyasyonlarından çıkan sonuç, yokoluş sistemi içinde olmamaızı kanıtlayan eşdeğer bir gerçekliği betimlemektedir.
Buna dayanarak açığa çıkan yokoluş sanatı kendine en uygun disiplini fotoğrafta bulmaktadır.
“Derinliğin kaybolup anlık görüntülerin düzleme düşülmesi fotoğraf ile ölüm düşüncesini açığa çıkartır. Fotoğraflaşan her nesne yokoluşu yansıtmaktadır.”
Kişinin kendini yok etmesi, kendiliğinden kamusallaştırılması fotoğraf ile mümkün olduğundan hem sanatın yokoluşunu yansıtması, hem de kalan bir iz olması dolayısıyla sanatın kendi ölümünü yönetmesi açısından hermeneotik(Anlamın yorumlanması) bir durum içermektedir.
Fotoğrafın fotokopisinin kullanımı, öznelliğin bitimine neden olarak yokuluş sürecine katkıda bulunmaktadır.
Bütüncül bir düşünü ile bakılırsa;Son dönem üretimlerimde, sanatın yokoluş sürecini hızlandırarak yeni algılama düzenekleri oluşturmak esas alınmıştır...

Not: Bu yazı 1999’da Deniz Müzesi Sanat Galerisi Galerisi’nde gerçekleşen “Simülasyon” Sergisinin katolog yazısı olarak yayınlanmıştır.